/ Papież / Pontyfikat Jana Pawła II:
PAPIESKA WIZYTA NA UKRAINIE    
Czerwiec 23-27, 2001    
Papież

Papież Słowianin odwiedzi wschodnich Słowian
Z historii stosunków Stolicy Apostolskiej z Ukrainą
Zyciorys Jana Pawła II do obrania go Papieżem
Pontyfikat Jana Pawła II
Jan Paweł II o wschoodnich chrześcijanach
Watykan i Stolica Apostolska


Pontyfikat Jana Pawła II

Pontyfikat Jana Pawła II jest najdłuższym w historii Kościoła. Ma on ogromne znaczenie z kilku powodów: obecny Ojciec Święty napisał wiele prac, odbył wiele podróży, dużo wycierpiał i bardzo dużo zrobił . Kościół na przełomie XX i XXI wieku potrzebuje wybitnego pasterza i za takiego uznaje się Jana Pawła II.




Kościół w latach 70-ch  

Gdy w 1978 roku Karol Wojtyła został wybrany na Papieża sytuacja Kościoła była bardzo trudna. W XX wieku zaszły ogromne zmiany w społecznych, politycznych, ekonomicznych i technologicznych sferach życia. Wszystkie one mialy wpływ na Kościół. Papież Jan XXIII zwołując Watykański Sobór II, miał nadzieję ożywić i unowocześnić Kościół, ale antychrześcijańskie siły, które rozwinęły się w łonie Kościoła, wykorzystały  to, co one nazywały „duchem” Watykańskiego Soboru II dla uzasadnienia swoich własnych idei. Taka tendencja zaczęła przejawiać się jeszcze przed rozpoczęciem pracy Soboru.

Na początku lat 60-ch pojawiło się wiele nowych tendencji, które rozwinęły się w latach 70-ch, mn. innymi wykorzystywanie i niewłaściwe posługiwanie się środkami informacji, materializm i konsumpcja, seksualna rewolucja i ruchy ograniczające przyrost naturalny, przenikanie ideii komunizmu do politycznych i społecznych struktur i utwierdzenie sekularyzmu jako głównej ideologii rozwiniętego świata.

Jan Paweł II, będąc Arcybiskupem Krakowskim, przekonał się na własnym przykładzie, jak trudno jest wcielić w życie uchwały Watykańskiego Soboru II. 

top 



Prace i podróże Jana Pawła II

Pontyfikat Jana Pawła II charakteryzuje się dwoma cechami: wielką ilością opublikowanych prac i ciągłymi podróżami podczas których odwiedził on z duszpasterską wizytą prawie wszystkie kraje, gdzie jest Kościół.

W rezultacie tego na początku trzeciego tysiąclecia Kościół znajduje się na drodze odnowy po kryzysie, który rozpoczął się po Soborze i obecnie nauki i uchwały Soboru są należycie wcielane w życie.

Jan Paweł II i współpracownicy Kurii napisali i wydali tyle prac, że ilościowo i jakościowo są one porównywane z pracami tak wielkich teologów, jak św. Tomasz z Akwinu. Potrzeba będzie jeszcze wielu lat aby można było poznać i pojąć je do końca.

Jeśliby Karol Wojtyła nie miał duszpasterskich i biskupich obowiązków, a kontynuował prace naukowe, to bez wątpienia zostałby jednym z najwybitniejszych uczonych swego czasu. Dzisiejsze i następne pokolenia powinny być wdzięczne Panu Bogu, zrządzeniem którego wszystkie te zdolności zostały wcielone w osobie Papieża i służą Kościołowi.

top 



Rozpad Związku Radzieckiego

Wybór na Papieża, człowieka pochodzącego z komunistycznego państwa, przyśpieszył upadek Imperium Radzieckiego, wyzwolił państwa wschodniej Europy i sprzyjał powrotowi swobód religijnych na całym terytorium Związku Radzieckiego.

Już w trzy miesiące po swoim wyborze Jan Paweł II udzielił audiencji Ministrowi Spraw Zagranicznych Związku Radzieckiego – Gromyce. To spotkanie zapoczątkowało całą serię wizyt, poprzedzających spotkanie Papieża z Prezydentem Związku Radzieckiego Michaiłem Gorbaczowem, które odbyło się 1 grudnia 1989r. w Rzymie. Pierwszym rezultatem tego spotkania było uwolnienie Polski (od komunistycznej władzy), a następnie doprowadziło do upadku całego systemu radzieckiego.

top 



Ekumeniczne stosunki

Papież ze wschodu był bardzo dobrze przygotowany do prowadzenia dialogu z podzielonymi braćmi z Prawosławnych Cerkwi. Dyplomatyczne kontakty, ciągłe apele w listach, Listy Apostolskie i przyjacielskie gesty zaowocowały powstaniem nowych poufnych i bliskich stosunków, które nie były znane od stuleci.

Patriarcha Konstantynopola Dymitr odwiedził Rzym w grudniu 1987r, a w następnym roku delegacja ze Stolicy Apostolskiej przybyła do Moskwy, aby wziąść udział w świętowaniu 1000-rocznicy chrztu Rusi Kijowskiej. W maju 1995 roku został opublikowany List Apostolski o Wschodnich Kościołach „Światło ze Wschodu”, a w końcu tegoż miesiąca wyszła encyklika „Aby wszyscy byli jedno”. W następnym miesiącu Rzym odwiedził Patriarcha Bartłomiej I, następca Patriarcha Dymitra z Konstantynopola, i została podpisana wspólna deklaracja. Półtora roku  później Katolikos Armenii Karekin odwiedził Rzym i została podpisana następna deklaracja. W rezultacie tych spotkań uchwalono, że nie istnieje doktryna, która oddzielałaby Wschód i Zachód.

Jan Paweł II dołożył wiele wysiłków dla polepszenia stosunków z Protestanckimi Kościołami, nie patrząc na niemożliwość całkowitej Eucharystycznej jedności. Rzym odwiedziły delegacje Kościoła Luterańskiego, m. innymi delegacja biskupów protestanckich ze Szwecji. W 1981 r.przedstawiciel Kościoła Anglikańskiego Arcybiskup Canterbury Robert Runcie odwiedził Papieża, a w 1989r.doszło do podpisania wspólnej deklaracji. Jego następca George Carey poszedł w jego ślady i została podpisana następna wspólna deklaracja.

W kwietniu 1986r. wznowiono stosunki z przedstawicielami niechrześcijańskich religii. Jan Paweł II odwiedził żydowską synagogę w Rzymie i jako pierwszy Papież modlił się w niej.

Nie zważając na wiek i stan zdrowia, Ojciec Święty nadal służy Chrystusowi i Kościołowi. Już teraz zaczynają nazywać go Janem Pawłem Wielkim.

Bardziej dokładne informacje o pontyfikacie Papieża można znaleźć na stronach www.vatican.va.

top 



 Wersja dla druku

© Web design and programming - TRC Web Team, 2001
Support - Oleh Kuzo, 2001-2006, 2011
© Ukraińska Grecko-Katolicka Cerkiew, 2001
Badania: Lwowska Akademia Teologiczna
Wszystkie prawa zastrzeżone.